dinsdag 27 maart 2007

Zingende zagen zijn zwervende zonden

Ziezo. De grote verandering is voltooid verleden tijd, nu het speciale aandachtsgebied van de tropenziekten tot minimale proporties is teruggebracht. Ondanks het feit dat waterige haarvaatjes de forensische filosofie van chaos en tijdsbesef hebben verschrompeld, blijft het opletten geblazen. Je weet immers nooit. Toch kunnen we tevreden schuimspanen hoog op de latten plaatsen, tot er niets meer te zien is van hun zwijgzame bestaan. Zo zwerven de zonden tussen zingende zagen en zompige zwaardvissen in de onmetelijke wateren van het noordelijk halfrond. Zij die geschapen zijn om onkruid te wieden en lantaarnpalen te omarmen zullen de trots der zeven aardvarkens beloven nooit weder te keren in de schoot van haar warme polsslag. Hoor je het zuchten van de beloftevolle darmpoliepen en poliklinische vrijstaten al? Nou dan! Geprezen zij het eeuwige woord van de droomduiding.

vrijdag 23 maart 2007

Knalgele kokodril gespot

Achttien maartse buien geleden kwamen wilde wetenschappers tot de ontdekking dat de purpelpaarse kokodril volledig was uitgestorven. Zonder ook maar eenmaal echt gespot te zijn geweest. Milieu-activisten kwamen ongegeneerd in opstand en dwongen de Guatemalese regering - beter bekend onder de naam dan boven de naam - tot de gedurfde uitspraak, die ik hier niet nogmaals zal herhalen. Vandaar dat de knalgele spuitbus natuurlijk voor andere doeleinden werd gebruikt en zo bleef de kokodril nog steeds onbekend. Gelukkig wel bemind door opgehitste fans van het tweede uur. En de tijd bleef stilstaan. Zonder te stoppen ...

Frappant dat deze gebeurtenissen nog van deze tijd zijn. Maar steeds met mate!

zondag 18 maart 2007

Overvolle agenda naast de kwestie

Het is weer zover. Zover de zee maar kon reiken. Nog voor het ochtendgebed ten berde werd gebracht, kwamen de fiere ossehazen langs de bovenkant (hoe kan het ook anders), langs de onderkant de trap op gerend. Zonder autoverzekering durven jullie wel, he, terwijl hij knagend op zijn printer knabbelde. Elk jaar hetzelfde toneelstukje. Roekeloos pijnigden de inktpatronen zich een baan langs de gemiddelde strandhut. 4,31 procent was het antwoord zonder ook maar enige vorm van vraag te herkennen, laat staan te erkennen want zonder deze hopeloze mededeling bleef er niets meer over. De kwestie keek en zag dat ze helemaal vol was. En dat zonder een postzegel te verroeren. Het blijft een hekele kwestie - ook al is ze zwijgzaam.

dinsdag 13 maart 2007

Gruis versus jicht

De keuze ligt voor de hand, zou je denken. Toch twijfelt het boerenverstand met dien verstande dat het verstandig lijkt de tweede optie te verwisselen voor betere tijden. Kipfilet is een mooie inbreng, maar daar schuiven de draadvormige alvleesklieren, klierend over de kling gejaagd tussen de schuifdeuren van amorfe drukpunten. Raar maar waar! Zicht op het gruisgedeelte van de bruine oversteek zie ik dat jicht toch een paar punten haalt - u kunt nog bellen - maar linguïstisch gezien is er toch bezwaar aan te tekenen tegen het feit dat onderuitgezakte, in Lazy Boys gezeten heren met snorren de kaas niet van het brood, laat staan van de plank, laten eten. Hieperdepiep hoera voor rechtvaardigheid. Wij staan voor waar we staan en daarom zie je het ook niet goed. Wacht, we gaan wel even opzij staan, mits de kanaries hun lied fluiten in C-majeur. Wie de bal trapt, moet de ketel kaatsen, zegt men dan.

donderdag 1 maart 2007

Wurgcontract krijgt het benauwd

Maffiamaatjes in donkere steegjes hebben soms de neiging van wal te steken met draadvormige ondergrenzen. Dat kan leiden tot pijnlijke voorvallen. Zo kwam mij gisteren het bruistabletje van groen asfalt ter ore. Neuzen dezelfde kant op, riepen ze. Alsof kevers in vrijheid op zoutpilaren steunen. Juist niet! Vrees daarom vooral voor truien met gebreide schuimjes aan de randen. Als fruitig en fris naast elkaar op de bank zitten, kan het toch niet anders dat opstaande kragen de wraak op de hals halen van wurgcontracten, die het daardoor ernstig benauwd krijgen. Blauw aangelopen snakken ze naar gerookte paling met schilfertjes roos en roze kloverijen. Vis dan maar eens naast het net! Ach, het is allemaal een kwestie van een zwaktebod van gene zijde in de richting van vrijstaande kiepbewegingen.

Blakende zonnestralen doorbreken frutselingen

Het is me toch allemaal weer iets ... Frutselingen die plotsklaps opduiken alsof ze er nooit eerder naar gekeken hebben. Terwijl de oerknal werkelijkheid werd, schoof de rust weer onder de deur. Zomaar, zonder boeh maar wel met een bah. Een harde bah zelfs als ik mijn gestoorde buurman moet geloven. Chance dat ik hem zelden geloof want van religie moet je het ook niet hebben. Geef mij maar vleesbrood kakelde ik verder zonder enige aandacht te verkwisten aan de plots opkomende maanresten. Een frutseling komt nooit alleen, dacht ik nog maar zelfs dat bleek maar een voorwendsel te zijn voor de genadeloze zonnestraal. Fris hoor!