donderdag 1 maart 2007

Wurgcontract krijgt het benauwd

Maffiamaatjes in donkere steegjes hebben soms de neiging van wal te steken met draadvormige ondergrenzen. Dat kan leiden tot pijnlijke voorvallen. Zo kwam mij gisteren het bruistabletje van groen asfalt ter ore. Neuzen dezelfde kant op, riepen ze. Alsof kevers in vrijheid op zoutpilaren steunen. Juist niet! Vrees daarom vooral voor truien met gebreide schuimjes aan de randen. Als fruitig en fris naast elkaar op de bank zitten, kan het toch niet anders dat opstaande kragen de wraak op de hals halen van wurgcontracten, die het daardoor ernstig benauwd krijgen. Blauw aangelopen snakken ze naar gerookte paling met schilfertjes roos en roze kloverijen. Vis dan maar eens naast het net! Ach, het is allemaal een kwestie van een zwaktebod van gene zijde in de richting van vrijstaande kiepbewegingen.

3 opmerkingen:

Unknown zei

Alsof vertrouwen beschadigd raakt door stoepranden of vlakke handen van hysterische wijven die kirrend gillen dat ze het ook niet meer weten maar ondertussen op een slinkse en sluimerende manier belangrijke zaken onder tapijten vegen en de stront uit de anus van hun emotioneel-intuitieve kant laten bovendrijven om je te confronteren met de zwaktes die je als man wel degelijk zou hebben maar die je zelf als blinde vlek even goed zult leren kennen als de manier waarop diepzeeinktvissen de invoering van de euro beleefd hebben. Laat makkelijk praten over zaken die toch niet te controleren zijn nou maar aan mij over, denk ik terwijl ik tegelijktijd ook denk aan de man die gisterennacht vrijwel onverstaanbaar "you never walk alone" stond te mompelen bij een lang verlaten bushalte. De man was wel degelijk een neger dus ontkennen heeft zowel voor mij als hem geen zin en dat eenzaamheid ook niet te ontkennen valt (zelfs niet door een gouwe ouwe als "you never walk alone") was voor sommigen al langer duidelijk, al valt het kwartje hier en daar wat later. We wachten en wachten tot we een ons wegen, gewogen hebben of tot we ons gewogen hebben met de tijd, de ruimte en eindelijk kunnen vallen, opstaan en vergaan tot stof. Kutwijven..

Unknown zei

Ow, dit was een klein weerwoord van Rik van Henry van de Bonte Avonden van de trein naar Amsterdam vanuit Uitrecht!
Groeten!

Erno Mijland zei

Uw weerwoord zal branden in de hel, maar roken als geurige stokjes uit India. U was zeker het spoor bijster, teneinde de toevallige ontmoeting te weerkaatsen. Waardering alom voor de welluidende klanken van het carillon van de Sint-Pieter-kerk. Hallelujah!