zaterdag 26 april 2008

Ontroerend weerzien van geruite vleeskroketten

Toen ik gisteren de charmes van de fazant verdedigde tegenover een watertandende menigte schoppen azen, wist ik het meteen: hier stond een ontroerend weerzien te klapperen met fnuikende gezagsdragers. Xenofobe verleiders huichelen wel vaker met vijandige flessentrekkers uit het zuiden van Oezbekistan. Daarom wil ik er nogmaals op wijzen dat het ontluikende vlees in korstige kroketten een smakeloze smurrie wordt als je er teveel hangop doorheen roert, zeker als je daarbij ook nog eens eierschalen plet door er heftig op te stampen met lederen laarzen. Waarschijnlijk kermt de vorser der natuur hierop. Bochten liggen in het verschiet van een lange, niet aflatende schuimspaan, totdat het westen met de noorderzon vertrekt langs lange paden aangelengd met streepjes asfalt, van het zeer open beton-type, je weet wel, waar dat water zo gemakkelijk doorheen sijpelt als het niet vriest. Volgens mij moet ik nodig schone sokken aan. Of ruik ik de betrokken lucht van zware sjek vermengd met vermengde wervelkolommen?