zaterdag 26 april 2008

Ontroerend weerzien van geruite vleeskroketten

Toen ik gisteren de charmes van de fazant verdedigde tegenover een watertandende menigte schoppen azen, wist ik het meteen: hier stond een ontroerend weerzien te klapperen met fnuikende gezagsdragers. Xenofobe verleiders huichelen wel vaker met vijandige flessentrekkers uit het zuiden van Oezbekistan. Daarom wil ik er nogmaals op wijzen dat het ontluikende vlees in korstige kroketten een smakeloze smurrie wordt als je er teveel hangop doorheen roert, zeker als je daarbij ook nog eens eierschalen plet door er heftig op te stampen met lederen laarzen. Waarschijnlijk kermt de vorser der natuur hierop. Bochten liggen in het verschiet van een lange, niet aflatende schuimspaan, totdat het westen met de noorderzon vertrekt langs lange paden aangelengd met streepjes asfalt, van het zeer open beton-type, je weet wel, waar dat water zo gemakkelijk doorheen sijpelt als het niet vriest. Volgens mij moet ik nodig schone sokken aan. Of ruik ik de betrokken lucht van zware sjek vermengd met vermengde wervelkolommen?

1 opmerking:

Konings Creative Advise zei

Lang verwacht maar toch verdronken zat ik naarstig zoekend naar de onderkant van mijn gevoel. De heftig zwetende oksel liet mij dromen van verre oorden waar de bananen langs ondergrondse rivieren groeien als een wijzer in de zon. Op de standaard van de noren lag een blauwe pelikaan met haar benen wijd gespreden keek je zo nog naar de maan. Hersenspinsel dwalen in mijn maag, ik kom u nog bedanken voor de pannenset vandaag. Driekwart broeken dwalen door de straten aangestaard door donkere lantaarnen terwijl het netvlies van mijn ogen zich afzet tegen het verkeer denk ik wat was de koelkast toch een vinding toen ik mijn vlinders vrij liet gaan.