Weeswebsite hervonden in geronnen moment

En dan ineens is er een moment dat glashard de vraag doet rijzen of wezen in het webwezen al dan niet gedoemd zijn de stille trom te slaan ten einde voorgoed uit het infrarode zicht der belangstelling te verdwijnen. Tot een van de stichters op het lumineuze idee komt de toets der kritiek aan te slaan, waarna woorden door kabels naar het scherm stromen. Woorden weliswaar die waarachtig en ogenschijnlijk betekenisloos door de digitale ether zullen gaan zwerven, maar die toch ook in enige mate de klakkeloosheid van het bestaan onderstrepen. Niet dat wij daardoor in een zompig gevoel van lichte depressie (met hier en daar een opklaring) belanden. Wel nee, joh. Wat maakt het allemaal uit als buiten de graspollen en gierlucht getuigen van een immer wederkerende kracht van natuurlijke uitvalsbases? En als ik het niet gezegd zou hebben, dan zou het toch in neonletters op uithangborden aan grote gebouwen, waarvan de raampjes open kunnen, hebben gestaan. Zeg nou zelf, daar word je toch grienend door opgejaagd in de vaart der volkeren en de staartdelingen van overspelige wiskundigen kunnen daar echt geen touw aan vastknopen. Tenzij ze natuurlijk door overstag te gaan in tsunami's van kolkend zeewater besluiten de knuppel tegen het hoenderhok te gooien, niet wetende dat het 'in' moet zijn. Wat maar weer eens bewijst dat u het ook echt niet begrepen heeft!

Ontroerend weerzien van geruite vleeskroketten

Toen ik gisteren de charmes van de fazant verdedigde tegenover een watertandende menigte schoppen azen, wist ik het meteen: hier stond een ontroerend weerzien te klapperen met fnuikende gezagsdragers. Xenofobe verleiders huichelen wel vaker met vijandige flessentrekkers uit het zuiden van Oezbekistan. Daarom wil ik er nogmaals op wijzen dat het ontluikende vlees in korstige kroketten een smakeloze smurrie wordt als je er teveel hangop doorheen roert, zeker als je daarbij ook nog eens eierschalen plet door er heftig op te stampen met lederen laarzen. Waarschijnlijk kermt de vorser der natuur hierop. Bochten liggen in het verschiet van een lange, niet aflatende schuimspaan, totdat het westen met de noorderzon vertrekt langs lange paden aangelengd met streepjes asfalt, van het zeer open beton-type, je weet wel, waar dat water zo gemakkelijk doorheen sijpelt als het niet vriest. Volgens mij moet ik nodig schone sokken aan. Of ruik ik de betrokken lucht van zware sjek vermengd met vermengde wervelkolommen?

Staffelkorting in verkeerde omgeving

Hagelstenen lijken op de eitjes van een kip als je die ziet door de bril van fnuikende fazanten. Geef het maar toe, je hebt het zelf ook wel eens opgerakeld. Chaos in de berm van het leven schuift grote kasten in de richting van een omslagpunt, waarachter een wereld van verschil verscholen ligt. Vriend en vijand stevenen daarbij af op een regelrechte regel van fatsoen, die stelt dat je dieren moet behandelen als gelijken zonder overigens de verslaggever te verwijten dat hij kwijlt. Stakkers en makkers geven dan het goede voorbeeld: ze krijgen staffelkorting, maar het moet gezegd dat dat in een verkeerde omgeving gebeurt, namelijk die waarin kwijnende oudjes en krijsende kinderen de toon zetten van het toneelstuk dat welzijnswerk heet. Schepen verbranden, compost vergaat, maar dat is een open deur die naar binnen scharniert onder een oorverdovend gegil. Leven en dood zijn zo aan elkaar verwant, denk je dan wel eens...

Hoeksteen van de samenleving

Op de hoek van de samenleving constateren wij steeds vaker schuimbekkende verworpenen der aarde die zich er kronkelend om een oude lantaarnpaal van gewissen dat het einde der tijden helemaal niet zo dichtbij is als in oude tijden wel werd aangenomen. De slinkse wijze waarop zij door een beknopt territorium sluipen duidt erop dat we hier te maken hebben met gegrilde stokpaardjes in romige uiensaus. Dat stond tenminste op de kaart vermeld onder de verloren voorwerpen. Blijft natuurlijk de vraag over of hier tranen bij gelaten moeten worden of dat dat beschouwd wordt als een publieke drang tot genoegzaam blind staren op blinde muren waar verlegen bloempjes tegen groeien. De hoeken zijn ondertussen bekleed met een zachte stof vermengd met schuimrubber om pijnlijke aanvaringen te voorkomen en pleisters op wonden van zachte heelmeesters te plakken. Die blijven toch niet zitten. Waarvan akte. Tot wederopstanding van villein schertsende mengsels van ei met gebarsten voegen.

Rare associaties

Ja, het zijn vreemde associaties wanneer lang staartige wezens gecombineerd de wegen doorkruisen zonder gebit. Absoluut de moeite waard om niet meer of minder uit elkaar te rukken, zou ik beweren ware het niet dat vloeisels zoals hierin geproduceerd waarachtige bliksems teweeg brengen. En vele dank voor ingetogen en toch licht opgelaten promotionele gedachten. En actie is inderdaad hemels zoals het klokje thuis steeds sneller ratelde.

Ik groet u hierbij weer met gepeperde munten gedrenkt in een bedje van sinaaspitten,

Cyrilius de waarachtige

Natte tongen beweren het tegenovergestelde

Onderzoek door de universiteit van Wisconsin heeft beloofd dat er in stuivende klinkspanen drie meter watervloed geoorloofd is. Tot de fnuikende poliklinieken van de voortstuwing in vrije val, droogt de aardbeiencultuur van groene huismijten meer dan wat er vriendelijk doch dringend wordt aanbevolen voor ongeoefende straatjochies. Breiden zij hun territorium uit in de richting van vlasvelden, dan blijkt eens te meer dat er eens te meer een meerval wordt gefileerd met een mes dat van twee kanten snijdt. Strak ophaken en indrukken geeft de meeste kans op schuimbekkende bloedzuigers die tussen de wal en het schip hun schilderachtige bewegingen laten zien. Dat is toch, al grasduinend in dikke pakken hooi, wat vleeseters en pacifisten bindt. De verschillen zijn dus toch kleiner dan onze magen doen verwijzen! Stof waaraan een lusje loszit en de franjes opheldering geven, vloeien voort uit deze conclusies. Het onderzoek is op te vragen via een niet nader te noemen telefoonnummer en/of e-mailadres, maar dat zal u er niet van weerhouden u van uw taak te kwijten.

Piraten op de weegschaal

Vetvrije drankjes helpen steeds meer piraten om de weg naar de weegschaal met boterzachte hamers om deze vervolgens te verontrusten in almaar droger wordende dagen. De groente met naar links uitwijkende hardheidsclausules weegt niet op tegen vroeg opstaan. Maar daar zien deze slinks optredende waarheidsvinders met gevaar voor eigen leven wel wat tegenop. Stapsgewijs drommen ze om de laatste pondjes het hoofd te bieden. Chaos is het gevolg van deze stand van zaken, wars van alle vriendschappen die nu eenmaal ontstaan als er elders niet meer van wanten wordt gesproken. De stiptheidsacties die volgden werkten zowel hilarisch als meesmuilend. Dit alles tot groot genoegen van de groot hertog die met een groots gebaar, neigend naar grootheidswaanzin, waanzinnig op zijn publiek inspeelde, wat onmiddellijk leidde tot een onverklaarbare vorm van gewichtsloosheid. Hij tilde er toch al niet te zwaar aan.