zaterdag 27 februari 2010

Weeswebsite hervonden in geronnen moment

En dan ineens is er een moment dat glashard de vraag doet rijzen of wezen in het webwezen al dan niet gedoemd zijn de stille trom te slaan ten einde voorgoed uit het infrarode zicht der belangstelling te verdwijnen. Tot een van de stichters op het lumineuze idee komt de toets der kritiek aan te slaan, waarna woorden door kabels naar het scherm stromen. Woorden weliswaar die waarachtig en ogenschijnlijk betekenisloos door de digitale ether zullen gaan zwerven, maar die toch ook in enige mate de klakkeloosheid van het bestaan onderstrepen. Niet dat wij daardoor in een zompig gevoel van lichte depressie (met hier en daar een opklaring) belanden. Wel nee, joh. Wat maakt het allemaal uit als buiten de graspollen en gierlucht getuigen van een immer wederkerende kracht van natuurlijke uitvalsbases? En als ik het niet gezegd zou hebben, dan zou het toch in neonletters op uithangborden aan grote gebouwen, waarvan de raampjes open kunnen, hebben gestaan. Zeg nou zelf, daar word je toch grienend door opgejaagd in de vaart der volkeren en de staartdelingen van overspelige wiskundigen kunnen daar echt geen touw aan vastknopen. Tenzij ze natuurlijk door overstag te gaan in tsunami's van kolkend zeewater besluiten de knuppel tegen het hoenderhok te gooien, niet wetende dat het 'in' moet zijn. Wat maar weer eens bewijst dat u het ook echt niet begrepen heeft!

Geen opmerkingen: