Staffelkorting in verkeerde omgeving

Hagelstenen lijken op de eitjes van een kip als je die ziet door de bril van fnuikende fazanten. Geef het maar toe, je hebt het zelf ook wel eens opgerakeld. Chaos in de berm van het leven schuift grote kasten in de richting van een omslagpunt, waarachter een wereld van verschil verscholen ligt. Vriend en vijand stevenen daarbij af op een regelrechte regel van fatsoen, die stelt dat je dieren moet behandelen als gelijken zonder overigens de verslaggever te verwijten dat hij kwijlt. Stakkers en makkers geven dan het goede voorbeeld: ze krijgen staffelkorting, maar het moet gezegd dat dat in een verkeerde omgeving gebeurt, namelijk die waarin kwijnende oudjes en krijsende kinderen de toon zetten van het toneelstuk dat welzijnswerk heet. Schepen verbranden, compost vergaat, maar dat is een open deur die naar binnen scharniert onder een oorverdovend gegil. Leven en dood zijn zo aan elkaar verwant, denk je dan wel eens...